Manusa meunang bagja teh kudu
ngalaman heula musibah. Dina nalika
nandangan musibah, kudu loba
ngucapkeun :
“ là ilàhha illa angta subhànaka innì
kungtu minadzh dzhòlimìn“.
“Teu aya deui Pangeran anging Salira
Gusti, Maha Suci Gusti, saestuna
jisim abdi kalebet ti golongan anu
zalim“
Sakumaha ngajeritna Nabi Yunus as
nalika kenging musibah diteureuy ku
lauk Nun, bari ngarumasakeun diri
pinuh ku dosa,kucara nginget-nginget
dosa anu tos dipilampah (wukuf
zamani).
Dina praktekna, karumasaan teh ulah
ngan sakadar dina tungtung letah,
rumasa salah tapi teu daek ised tina
salah,tetep cicing bae teu daek pindah
tina salahna,eta teh munapek,zalim
kana diri sorangan.
Anu sabenerna kudu diitung dina diri
teh ngan wungkul dosa, lain
kahadean,sabab kahadean mah geus
jadi kawajiban anu kudu
dilaksanakeun, sakumaha itung-
itungan Nabi Adam as kana dirina:
“ robbanà dzholamnà angfusanà wa
illam taghfir lanà wa tarhamnà lanakù
nanna minal khòsirìn “.
“ Nun Gusti Pangeran Abdi,abdi teh tos
zalim kana diri abdi,mun mah gusti
teu ngahapunten ka abdi sareng teu
karunya ka abdi,tangtu jisim abdi
kagolong jalma anu rugi“.
Kalobaanana urang teu ngarasa dosa
mun dina ibadah hate ngaler ngidul teu
khusyu nyanghareup ka Pangeran,
padahal eta teh dosa,jadi ulah bangga
mun urang geus bisa ibadah teh,tapi
kudu dirumasakeun dina nalika urang
ngalaksanakeun ibadah teh acan
bener. Tapi sanajan rumasa ibadah
acan bener, ulah eureun ibadah,malah
kudu tambah soson2 dina
ngalaksanakeunana, seperti Kangjeng
Nabi SAW dina nalika isro,tetep
lempang lumampah ibadah ka
Pangeran sanajan setan ngahalangan
ti hareup jeung ti kenca
katuhuna,tetep bae jalan teu eureun
alatan halangan. Kulantaran kitu ulah
eureun dina ibadah mun loba
halangan,jeung ulah nurut kanu
ngahalangan sarta ulah ngahajakeun
neangan layan anu matak ngahalangan
dina lumampah ibadah ka Pangeran.
Jadikeun peuting teh alat keur isro,
lumampah ka Pangeran,sabab bisana
urang lumampah ka Pangeran teh
alatan kuayana jempling pikiran.
Kulantaran kitu pikiran ulah dipake
rungsing,sabab bisa ngahalangan kana
ibadah. Pake pikiran teh ku
ngalobakeun istighfar ku cara dzikir
jeung khotaman.
Dawuhan Nabi SAW:
“dzikrullòhhi hishnum minasy
syaithòni wa baro-atum minan nifàqi“.
“Dzikir teh benteng tina setan sarta
alat keur ngabebaskeun diri tina sifat
munapek ”
Jadi dzikir teh alat keur nyingkahan
gogoda, ngan urangna we sok
talangke,nganggap sepi kana
dzikir,puguh keur aya gawe dzikir teh
ngan tarik 3,cacak keur nyalse ge teu
ieuh dilakonan deui,ngeunah bae teu
asa boga dosa.
Dawuhan Nabi SAW:
“mang qòla là ilàhha illallòhhu wa
madda hhà bit ta’zhìmi hhudimat
lahhù arba’atun àlàfi dzambim minal
kabà-iri “.
“Saha jalma anu ngucapkeun la ilaha
illalloh bari dipanjangkeun kalawan
ngagungkeun Allah mangka dilebur ku
sababiyahna eta kalimah 4 rebu dosa
gede“.
Ku ngucapkeun sakali eta
teh bari ngeusi, lebur 4 rebu dosa
gede,komo mun berkali-kali
dihampura dosa dirina, kulawargana
jeung tatanggana.
Kulantaran kitu ulah saruana lamun
tatanggana nyalahkeun,ulah milu
nyalahkeun.Mun aya nu moyok,ulah
milu moyok,kapan geus sidqoh mere
pangampura Allah ka maranehna ku
ngucapkeun la ilaha illallah.
Jadi mun datang musibah lobakeun
maca istighfarna Kangjeng Nabi Yunus
as tea bari rumasa dosa kucara wukuf
zamani, sarta mun datang nikmat
geuwat syukuran,supaya mingkin
ditambah-tambah eta nikmat nyaeta
ku dzikir la ilaha illallah anu ngeusi.
Anu dimaksud ngeusi teh nyaeta dina
hate teu aya anu lian,anging inget
dzikir khofi anu teu kaselang ku inget
anu liana.
Dina narik dzikir, mun sorana
ngentrung siga lodong nu kosong,
mangka jelas dzikirna kosong. Tapi
mun ngabep-bep siga lodong nu
ngeusi,mangka jelas dzikirna ngeusi.
Dzikir teh ulah sakadaek asal
dzikir,tapi kudu ditingkatkeun nepi
kana khusyu,tegesna ngeusi.
Di mana keur berjamaah,sorana kudu
rempeg,ampeg,ulah patarik-tarik,
patonjol-tonjol melaan najongan sora
batur. Matak ngagokan eta teh. Heug
sing sarua,sanada, saimbang,beuki
lila ancadna beuki gancang bari tetep
nu diarah teh jero ingetan kana dzikir
khofi nu aya dina hate,tembuskeun
dzikir teh tina ucap kana ati, tina ati
kana rasa,tina rasa kana mesra,tina
mesra kana cinta,tina cinta kana
sadrah pasrah sumerah diri ka
Pangeran.
Mangka mun dzikirna seperti kitu,di
luar sorana ngabep-bep,agem, di jero
dzikir khofi ngeusi dina hate,syetan nu
di luar nu teterejel hayang asup,sarta
nafsu nu dijero totorojol hayang
kaluar,tangtu kahalangan ku dzikir ti
luar jeung ti jero, anu hasilna dzikirna
jadi benteng jeung ngalebur tina
munapek,matak ulah siga bebegig nu
aya di sawah mun dzikir teh, dipake
nyatu jeung modol ku manuk.
Dicutat tina Tausiyah Pangersa Abah
dina manaqib Suryalaya 4 Juli 1990
M/11 Rayagung 1410 H.
cipulusangker
Sabtu, 21 Oktober 2017
TAWEKAL DINA UJIAN
Wajengan syekh ahmad sohibulwafa tajul arifin
INI ABAH YG BERBICARA .. TOLONG
BACA DENGAN HATI NURANI KITA YG
PALING DALAM ..INI SALAH SATU
CARA KITA MENJAGA NAMA BAIK
SURYALAYA ..
Bismillahirrahmanirrahim ..
ilaahhii angta maqshuudii wa ridlooka
mathluubii a'thinii mahabbataka
wama'rifataka ..
Inti Sari Wejangan Pangersa Abah,
Sya'ban 1393 H.
Ulah Ngahina, Nyawad Atawa Nyela
( Jangan menghina menyalahkan atau
mencela)
Allah SWT ngadawuh:
"yà ayyuhhal ladzìna àmanù là
yaskhor qoumum ming qoumin 'asà ay
yakùnù khoirom minhhum wa là
nisàum min nisà-in 'asà ay yakunna
khoirom minhhunna wa là talmizù
angfusakum wa là tanà bazù bil alqòbi
bi-sal ìsmul fusùqu ba'dal ìmàni wa
mal lam yatub fa-ùla-ika
hhumuzhòlimùn".
"Heh jalma-jalma nu ariman, ulah arek
ngahina ka batur, lantaran bisa jadi nu
dihina teh leuwih alus ti maneh (boh
awewe atawa lalaki). Ulah arek silih
carekan jeung sasama, ulah
ngagentraan ku sebutan anu goreng.
Ngaran nu panggoreng-gorengna
nyaeta pasek saba'da iman. Sing saha
anu embung tobat, eta teh jalma
aniaya". (Al-Hujarat 11).
Ulah arek ngahina jeung nyaci, sabab
boa teuing alus nu dipikangewa
tinimbang nu mikangewa. Boa alus nu
dicacad batan nu nyacad. Boa alus nu
dihina batan nu ngahina. Pikeun
ngabendung eta, piceun rasa: alus
urang batur goreng, rasa cukup tukang
ibadah, nyangka salah bae ka batur,
jeung sok agul. Pikeun nga-erem-na
nyaeta bersih ati ikhlas rasa.
Poma ulah ngalakukeun ibadah
dibarengan ku takabur, ria, ujub jeung
puyak-poyok, alatan ibadahna bisa teu
jadi. Mun mah dihina, wayahna kudu
sabar. Kusababiyahna sabarna eta,
sugan we nu ngahina bisa eling deui.
Mun mah kakara dipoyok geus ambek,
mangka moal aya eureuna.
Mun dihina, pek geura urang teh
cicing. Mun dipoyok, pek geura urang
teh repeh, tangtu geura aya Perbaikan.
Rek kusaha deui atuh dirasakeunana
sabar jeung tawekal teh lamun lain ku
diri urang sorangan mah.
Tembongkeun sabar jeung antep kana
panghina jeung pamoyok batur.
Hasilna tina sabar, nyaeta repeh-rapih
mashlahat lahir batin.
Thorekat ieu ulah dipake galideur deui
sabab ngarupakeun tugas ti Allah
parentah ti Nabi. Mun dipake galideur,
tangtu moal aya hasilna.
Nabi SAW ngadawuh:
"Allòhhu robbuna wa robbukum lanà
amalunà wa lakum amalukum là
hujjata bainanà wa bainakum".
"Allah Pangeran urang sarerea. Amal
urang keur urang, amal batur keur
batur. Ulah jadi papaseaan di antara
urang sarerea".
Omat ulah pacekcokan, eta teh cacad
tina amal, matak rungkad amal.
Geura urang nyonto ka Nabi, nalika
tabligh di To'if, anjeuna ditalenggoran
dugi kabaloboran getih, teras
ditawisan ku malaikat supados eta
jalma anu nalenggoran teh
diancurkeun, ari walerna: "Heh
malaikat, lamun eta jalma
diancurkeun, kumaha teuing engke
anakna? Upama bapana ayeuna
embungeun, susuganan atuh incuna
daekeun". Tah kitu tabahna Rosululloh
SAW.
Jalankeun syareat, thorekat, hakekat
jeung ma'rifat, ngarah ngeusi badana,
ngeusi nyawana, ngeusi rasanana,
jeung ngeusi rasaning rasana. Alat
keur ngeusikeunana nyaeta Inget Ka
Allah Dzikir Ka Pangeran.
Eusikeun eta dzikir kana tiap-tiap
lathifah, tina qolbi, ruhi, sirri, khofi,
akhfa, nafsi dugi ka qolab, bulu, kulit,
daging, tulang, sumsum, urat jeung
getih pinuh ku rasa dzikir.
Eta dzikir moal ngeusi mun tetep
balangah.
Ibadahkeun badan kucara
ngalaksanakeun fiqih.
Ibadahkeun nyawa kucara
ngalaksanakeun tasawuf.
Ibadahkeun rasa kucara
ngalaksanakeun tauhid.
Ibadahkeun rasaning rasa kucaraning
yaqin sayaqin yaqina.
Teu kasebut yaqin upama can bener-
bener percayana, sakapeung percaya,
sakapeung cangcaya. Eta teh hartina
kosong. Mun keur loba duit percaya
sagala meunang Allah, tapi mun keur
teu boga duit cangcaya ka Pangeran.
Keur ningkatkeun yaqin, mangka
dzikirna kudu sumarambah kana tiap-
tiap lathifah ngarah ningkat kana
muroqobah.
Isro Mi'roj teh ngandung harti:
Isro: Lumampah Terus Pantang
Mundur.
Mi'roj: Naek-naek terus naek.
Hartina Isro Mi'roj teh nyaeta
ngalampahkeun ibadah nu teu aya
eureuna.
Rek kumaha lumampah dina ibadah
anu teu eureun-eureun mun dina
dzikir ge sok dipake ngalamun,
kulantaran kitu kudu:
"ud khulù fìs silmi kàffah".
"Asup kana islam sagemblengna". (Al-
Baqoroh 208).
nyaeta rasa sumerah ka Pangeran,
nyanggakeun ka Pangeran, nyerahkeun
ka Pangeran.
Amal urang gumantung kana
penyerahanana:
"inna sholàti wa nusukì wa mahyàya
wa mamàti lillàhi robbil 'àlamìn".
"Saestuna sholat abdi, ibadah abdi,
hirup abdi, maot abdi masrahkeun ka
Gusti Pangeran sakabeh alam".(Du'a
Iftitah).
Pentingna dzikir sing dugi ka aya
sorana, ngarah timbul resep. Geuning
dawuhan Nabi SAW:
"Alàmatu hubbillàhhi hubbu
dzikrillahh".
"Cirina resep ka Allah teh nyeta resep
dzikir ka Allah".
Naha nu sok dzikir tos timbul
resepna? Mun mah samenit resep
sajam teu resep mah can kasebut
resep. Kakara ge narik dzikir 3 ka 4-
na tos Sayyiduna mah can kaasup
resep, lain tara dzikir tapi can resep
kana dzikir.
Rasa resep bisa timbul alatan
ditumanan. Ari tos resep mah sok
ngancik ma'rifat, nyaeta nyerah kabeh
ka Pangeran, boh dina keur ibadah,
cacak-cacak dina keur dahar-nginum
ge atawa keur naon bae teu weleh
raga katut nyawa dipasrahkeun ka
Pangeran.
Nu ngarana pasrah teh lain badan
mendekong hate nukang.
Prak pigawe Thorekat Qodiriyah
Naqsyabandiyah ieu teh kalawan
enya-enya sanajan ngan kakara
rubuh-rubuh gedang ge syareat mah
urang pake, sanajan ngan ukur maca-
maca bae mah thorekat dijalankeun,
sangkan eta syareat jeung thorekatna,
badan jeung hatena ngocor kana
Lillàhi Ta'àla.
Jalma anu Lillàhi ta'ala teh nyaeta
jalma anu salawasna hatena eling
dzikir ka Gusti Alah, sakumaha
dawuhan Nabi SAW:
"dzikrul khofi afdholu ming dzikril
jahri sabi'ina du'fan".
"Dzikir khofi leuwih utama tibatan
dzikir jahar, 70 tikeleun alusna".
(HR.Baihaqi).
Dawuhanana deui:
"là tasma'ul hafadho".
"Teu kadangueun ku Malaikat
Hafadho".
Teu kadangu, teu katulis jeung teu
kacatet, anging Allah anu ngadangu,
anu nulis jeung anu nyatet amal anu
lali tina dzikir khofi, mangka Allah
ngadawuh:
"Euweuh gening lillahi-na teh? Euweuh
gening ka Aing mah?".
Kapan upama kitu teh dibalikeun deui
amal urang teh, malah ditenggorkeun
kana beungeutna nu boga amal, sabab
pinuh ku ria, ujub jeung takabur.
Pikeun jalma nu geus diasupan dzikir
khofi kudu "idzabtuliya shobaro wa
idza u'thiya syakaro".
"Di mana datang musibah kudu sabar,
di mana datang bungah kudu
syukuran".
Mun datang musibah, harita keneh
kudu karasa yen musibah teh ti Allah,
teu kudu ditalengteng deui.
Kadongdora atuh mun kapanggihna
geus 8 poe atawa saba'dana nyiksa
anak jeung pamajikan, bari teu pira
musibahna, pedah pare ku beurit.
Mun datang bungah, harita keneh
syukuran ka Allah.
Mun geus ajeg dzikir khofina mah,
datang musibah sabar, datang bungah
syukur, sabab geus ngarasa yen awak
sorangan ge loba salahna.
Kaunggel dina hadits qudsi:
"Sing saha nu teu pasrah sumerah
kana papasten ti Kami, sing saha nu
rek teu sabar kana sagala balai ti
Kami, sing saha nu teu syukur
tumarima kana anugrah ti Kami, pek
bijil ti kolong langit Kami, pek
neangan deui Pangeran lain ti Kami".
Sakitu sangetna bendu Allah teh alatan
teu tepung rasa urang kana rasa lillah,
margi Allah tos ngadawuh dina hadits
qudsi:
"Kami teh ingetkeuneun manusa,
rasakeuneun manusa, manusa ge rasa
ti Kami. Pek rasakeun sagala ge, da
kabeh ge beunang Allah".
Dibere kieu lain, dibere kitu lain, atuh
mun kitu mah hayang lain.
Pikeun miceun musibat, pek ancikeun
dzikir khofi sina sumarambah kana
tulang nepi kana sumsum, ameh
salawasna asa kaintip terus ku Allah,
tah eta anu disebut muroqobah teh.
Eta dzikir pigawe enya-enya pikeun
ngeusian rasa, ulah dugi karewong ku
sagala aturan. Mun manggih kanyeri
atawa kasusah, anggap bae lalab
rumbah, sambara ti Allah pikeun
ngalatih diri urang ..